Twierdzenie przekonujące o tym, że prywatna opieka medyczna jest w każdym przypadku lepsza, niż opieka świadczona w granicach Narodowego Funduszu Zdrowia jest nieprawdziwa. Przeczytaj poniższy artykuł oraz zobacz, czym się różnią i jakie są ich słabe i mocne strony.

Opieka medyczna w ramach NFZ często kojarzy się ludziom z niską jakością leczenia oraz długimi kolejkami do fachowców. Dlatego też coraz częściej korzystamy z alternatywnej oferty. Ubezpieczenia indywidualne lub prywatna opieka zdrowotna daje poczucie bezpieczeństwa, ale nie zawsze gwarantuje kompleksową ochronę zdrowia. Z tego powodu dobrze jest łączyć obydwa te warianty opieki zdrowotnej. Na naszym rynku świadczeń zdrowotnych funkcjonują 2 podstawowe typy ubezpieczenia medycznego. Pierwsze, na które składka pobierana jest obowiązkowo co miesiąc z naszych wynagrodzeń, realizowana jest w placówkach mających kontrakt z NFZ. Drugie ubezpieczenie jest indywidualne i jest pokrywane przez naszego zatrudniającego (ubezpieczenie grupowe) albo nas samych (czyli ubezpieczenie indywidualne). Jest ono wykonywane w prywatnych zakładach medycznych stanowiących własność ubezpieczyciela albo jego partnerów.

Niezależnie od tego, jak szeroki zakres opieki zdrowotnej zawiera nasze ubezpieczenie indywidualne albo pracownicze, należałoby mieć swoją przychodnię NFZ. W wypadku poważnego zachorowania skierowanie do specjalistycznej poradni albo na leczenie szpitalne może wystawić jedynie lekarz. To samo odnosi się do takich osób, które zaczynają leczenie nowotworowe. Lekarz (psychiatria bydgoszcz) z prywatnego gabinetu nie może wydać karty diagnostycznej ani kierować na leczenie onkologiczne.

Publiczna opieka zdrowotna jest również konieczna w takiej sytuacji, kiedy chcemy uzyskać skierowanie do sanatorium lub na zabiegi rehabilitacyjne. Poza tym niektóre świadczenia, tego typu jak bezpłatne szczepionki wymagane dla dzieci, uzyskamy wyłącznie w swojej przychodni NFZ.